Rusya'da yapılan bir araştırma var. Rusların sadece yüzde 24'ü Amerikalıların aya ayak bastığına inanıyor. Şöyle elim cebimde, dolmuştan üç durak erken inip de eve doğru yürürken ikide bir cep telefonunu elime alırken düşündüğüm zamanlarda, bu durum sıkça aklıma gelir...
Şu bir gerçek. En ileri zekalısından, iki ile iki, toplarsak mı yoksa çarparsak mı ya da çıkarınca mı dört ettiğini ki bunun dışında da ihtimaller var, düşünenlerine kadar hepimizin elinde akıllı bir telefon var. Hem de, 50 yıl önce insanoğlunu uzaya götüren bilgisayardan 50 kat daha güçlü özelliklerde cep telefonları...
Peki ne işe yarıyor bu kadar güçlü olmaları? Şimdiye kadar güneş sistemi dışına çıkıp, galaksiler arası dolaşıyor olmamız filan lazım değil miydi?
"Bu gece Kuzey Mars'ta hava çok sert. Sabaha kahvaltıya evde olurum."
Şu bir gerçek. En ileri zekalısından, iki ile iki, toplarsak mı yoksa çarparsak mı ya da çıkarınca mı dört ettiğini ki bunun dışında da ihtimaller var, düşünenlerine kadar hepimizin elinde akıllı bir telefon var. Hem de, 50 yıl önce insanoğlunu uzaya götüren bilgisayardan 50 kat daha güçlü özelliklerde cep telefonları...
Peki ne işe yarıyor bu kadar güçlü olmaları? Şimdiye kadar güneş sistemi dışına çıkıp, galaksiler arası dolaşıyor olmamız filan lazım değil miydi?
"Bu gece Kuzey Mars'ta hava çok sert. Sabaha kahvaltıya evde olurum."
"Lan oğlum adamlar Andromeda'ya öyle bir tesis yapmış ki..."
"Şu anda kuzey 945649345 güney 5565400102 Terazi doğusu 7773440319 koordinat uydu blok istasyonundayım."
Ama durun bir dakika... Belki de daha önemli keşifler oldu hayatımızda...
Bu cep telefonlarının yüzde 95'inde de sosyal medya yüklü... Ve aklımızın bir kısmı sürekli orada... Çünkü, sosyal medya denince de takip ettiğimiz sayfalar, haber akışları ve fenomenler var. Bugün gelişme ne? Eğlenceli ne var? Gazetelerin sıkıcı ekopolitik yorumlarının dışında, her şeyi bilen, egoist ve ukala fenomenler ne tür farklı ve özgür yorumlar yapmış? Ya da onların farklı gündemlerinde bugün neler var?
Hep merak ettik, ediyoruz. Ben de dahil. Çoğu zaman yazmaktan fırsat bulamasam da benim de takip ettiklerim var(dı).
Hatta acaba fenomen olsam mı diye düşündüğüm olmuştu. Yüzde yüz haklı olduğum bir konuda çok arkadaşlı ve oldukça çok takipçili facebook mafyası konumundaki beyefendi ve hanım ağaları ile kapıştığımda aynen çıtırt diye karınca gibi ezilince böyle düşünmüştüm. Daha bir çok konuda kavgalarım oldu elbette... Burada tartışırken, mankurtları ve yardakçıları bol hesaplar, her zaman galip geliyordu. Cevap için zaman müsait olmayabiliyordu. Ya da... Güçlü hırsızlar oluyordu. Bana ait makaleyi kendi imzası ile paylaşan çok takipçili biri yüzünden 2 yıla yakın sadece Teksas Holdem Poker için kullandım burayı.
Ama ben agresif biriyim sonuçta. Normalde de öyleyim. Bir eve misafirliğe gitsem, izlenen diziye, dedikodusu yapılan konuya müdahale ederim. Bu nedenle yakından tanıyanlar beni işleri düşmedikçe kolay kolay misafirliğe çağırmazlar.
Fenomen olunca, sabah bir durum paylaşımı onlarca selam, hepsine cevap ve beğeni... Birini ayırsan olmuyor. Kadınlara cevap verip kibarlık olsun desen, 'aaa bak asılıyor, bana cevap vermedi ona cevap yazıyor' yorumları... Soru soranlara zaten cevap verilecek. Bir de özelden yazılanlar... Muhtemelen 12 oldu messenger silip yükleme sayım...
Sonra düşündüm. Benden fenomen olmaz.
Her şeyden önce... Ben biraz chp kongresi gibiydim... Başlarken oldukça iddialı bir açılış, nutuk, saygı duruşu derken kavga ile kapanış yapıyordum. Mesele haklı olup olmamak da değil, ben her zaman haklıyımdır. Yani bilerek yalan yanlış ve provakatif şeyler paylaşan biri olarak görmüyorum kendimi...
Sonra ben bir varoşum. Örnek alınacak hiç bir yanım yok. Param, evim, evliliğim yok. Hatta altı ayda bir işten çıkarılırım ve işimin olmadığı uzun zaman dilimleri de olur. Mahallenin sokak köpekleri, beni komşularımdan daha iyi tanır.
Sonra... Ayarım bozuk benim. Dilim kibar değil. Arızalıyım. İnsanın olduğu gibi olması öyle kolay bir şey değil.
Mesela...
Ben bir arkadaşıma "lan geri zekalı embesil" diyemeyeceksem onunla samimi olduğum nasıl anlaşılacak. Böyle dediğimde bana küsen biri benim arkadaşım mıdır? Tamam tersi durum da var... Bana derse. İftira atmasın da bana ne derse desin. Anama, babama veya kutsallarıma değil ama... Bana...
Gerçek arkadaşlarıma derim... Alınmazlar. En psikopatı olan, iki üç leşi olan, ömrü gece kulübü güvenlik işlerinde geçmiş çocukluk arkadaşım, akrabam olan bir geri zekalı öküz var mesela... Ona yaptığım hakaretleri şimdilik ikinci bir gerizekalıya yapmadım. Ama siz beni örnek almayın yine de... Benim hitap tarzımla söze giriş yapan birini boğazından tuttuğu gibi havaya kaldırıp, un çuvalı gibi fırlattığını biliyorum. "Lan oğlum okuyorsun, biliyorum ve geri zekalı öküzün tekisin işte..." Neyse.
Bazıları tabii alıngan olabilir. Hak veriyorum. İleri zekalıdır da haberim yoktur. Karanlık madde sırrını çözmüştür, Einstein izafiyet teorisini ondan çalmıştır, cep telefonunu bizzat icad eden odur da benim haberim yoktur belki? Gündemi tam takip edemiyorum. Nereden bileyim.
Diyeceğim şu: Belki de beni ben yapan şey, böyle oluşumdur. Ben buyum. Ben varoş, geri zekalı, embesil ve oldukça ukala biriyim. Çok kalp kırdım belki isteyerek değil ama farkındayım ve hakkınızı helal edin demiyorum. Ben kimseye hakkımı helal etmeyeceğim. Bu benlik bir durum ve hak helal edilmez ettirilir. Böyle inanıyorum.
Ve... Sakın bende kendinizi aramayın. Selam ve dua ile.
Ama durun bir dakika... Belki de daha önemli keşifler oldu hayatımızda...
Bu cep telefonlarının yüzde 95'inde de sosyal medya yüklü... Ve aklımızın bir kısmı sürekli orada... Çünkü, sosyal medya denince de takip ettiğimiz sayfalar, haber akışları ve fenomenler var. Bugün gelişme ne? Eğlenceli ne var? Gazetelerin sıkıcı ekopolitik yorumlarının dışında, her şeyi bilen, egoist ve ukala fenomenler ne tür farklı ve özgür yorumlar yapmış? Ya da onların farklı gündemlerinde bugün neler var?
Hep merak ettik, ediyoruz. Ben de dahil. Çoğu zaman yazmaktan fırsat bulamasam da benim de takip ettiklerim var(dı).
Hatta acaba fenomen olsam mı diye düşündüğüm olmuştu. Yüzde yüz haklı olduğum bir konuda çok arkadaşlı ve oldukça çok takipçili facebook mafyası konumundaki beyefendi ve hanım ağaları ile kapıştığımda aynen çıtırt diye karınca gibi ezilince böyle düşünmüştüm. Daha bir çok konuda kavgalarım oldu elbette... Burada tartışırken, mankurtları ve yardakçıları bol hesaplar, her zaman galip geliyordu. Cevap için zaman müsait olmayabiliyordu. Ya da... Güçlü hırsızlar oluyordu. Bana ait makaleyi kendi imzası ile paylaşan çok takipçili biri yüzünden 2 yıla yakın sadece Teksas Holdem Poker için kullandım burayı.
Ama ben agresif biriyim sonuçta. Normalde de öyleyim. Bir eve misafirliğe gitsem, izlenen diziye, dedikodusu yapılan konuya müdahale ederim. Bu nedenle yakından tanıyanlar beni işleri düşmedikçe kolay kolay misafirliğe çağırmazlar.
Fenomen olunca, sabah bir durum paylaşımı onlarca selam, hepsine cevap ve beğeni... Birini ayırsan olmuyor. Kadınlara cevap verip kibarlık olsun desen, 'aaa bak asılıyor, bana cevap vermedi ona cevap yazıyor' yorumları... Soru soranlara zaten cevap verilecek. Bir de özelden yazılanlar... Muhtemelen 12 oldu messenger silip yükleme sayım...
Sonra düşündüm. Benden fenomen olmaz.
Her şeyden önce... Ben biraz chp kongresi gibiydim... Başlarken oldukça iddialı bir açılış, nutuk, saygı duruşu derken kavga ile kapanış yapıyordum. Mesele haklı olup olmamak da değil, ben her zaman haklıyımdır. Yani bilerek yalan yanlış ve provakatif şeyler paylaşan biri olarak görmüyorum kendimi...
Sonra ben bir varoşum. Örnek alınacak hiç bir yanım yok. Param, evim, evliliğim yok. Hatta altı ayda bir işten çıkarılırım ve işimin olmadığı uzun zaman dilimleri de olur. Mahallenin sokak köpekleri, beni komşularımdan daha iyi tanır.
Sonra... Ayarım bozuk benim. Dilim kibar değil. Arızalıyım. İnsanın olduğu gibi olması öyle kolay bir şey değil.
Mesela...
Ben bir arkadaşıma "lan geri zekalı embesil" diyemeyeceksem onunla samimi olduğum nasıl anlaşılacak. Böyle dediğimde bana küsen biri benim arkadaşım mıdır? Tamam tersi durum da var... Bana derse. İftira atmasın da bana ne derse desin. Anama, babama veya kutsallarıma değil ama... Bana...
Gerçek arkadaşlarıma derim... Alınmazlar. En psikopatı olan, iki üç leşi olan, ömrü gece kulübü güvenlik işlerinde geçmiş çocukluk arkadaşım, akrabam olan bir geri zekalı öküz var mesela... Ona yaptığım hakaretleri şimdilik ikinci bir gerizekalıya yapmadım. Ama siz beni örnek almayın yine de... Benim hitap tarzımla söze giriş yapan birini boğazından tuttuğu gibi havaya kaldırıp, un çuvalı gibi fırlattığını biliyorum. "Lan oğlum okuyorsun, biliyorum ve geri zekalı öküzün tekisin işte..." Neyse.
Bazıları tabii alıngan olabilir. Hak veriyorum. İleri zekalıdır da haberim yoktur. Karanlık madde sırrını çözmüştür, Einstein izafiyet teorisini ondan çalmıştır, cep telefonunu bizzat icad eden odur da benim haberim yoktur belki? Gündemi tam takip edemiyorum. Nereden bileyim.
Diyeceğim şu: Belki de beni ben yapan şey, böyle oluşumdur. Ben buyum. Ben varoş, geri zekalı, embesil ve oldukça ukala biriyim. Çok kalp kırdım belki isteyerek değil ama farkındayım ve hakkınızı helal edin demiyorum. Ben kimseye hakkımı helal etmeyeceğim. Bu benlik bir durum ve hak helal edilmez ettirilir. Böyle inanıyorum.
Ve... Sakın bende kendinizi aramayın. Selam ve dua ile.
