TOKİ Bursa'ya öldürücü darbeyi vurdu

"Toki, Bursa'nın Son Katili!" başlığıyla sosyal medya hesabından paylaştığı betonlaşmaya eleştiriler yağdıran Yılmaz şu ifadeleri kullandı;

"Bursa'ya geldiğimde on dokuz yaşında bir üniversite talebesiydim. Parlak hayâllerim, iddialı hedeflerim vardı; dünyayı fethetmek için kolları sıvamıştım. Bursa iyi bir zemindi, ancak zaaflarım vardı: Genç ve tecrübesizdim; zekâma fazla ehemmiyet veriyordum, emniyeti nefsim fütursuzluğa sevkediyordu; hakikatin müdafaasında keskin kılıç gibi olmayı fazlaca putlaştırmıştım. İster istemez bütün yıldırımların hedefi oldum.

Yapabileceklerimin çoğunu budalalık derecesindeki doğruluk sevdasına kurban verdim. Pişman mıyım? Hayır, ama daha tecrübeli olmayı isterdim.

Neyse!.. Maksadım bir nebze seksenlerin Bursa'sından bahsetmekti, hüsranlarıma takıldım. Yetmiş dokuzda geldiğim Bursa, Tanpınar'ın Beş Şehir'de büyüleyici bir tasvirle anlattığı şehir değildi şübhesiz. Yine de hâlâ çok güzeldi. Eski şehrin dokusu canlıydı; daracık sokakları, bir kısmı hâlâ akmakta olan çeşmeleriyle o eski zamanın nabzı atıyordu şehirde.

Uludağ, bâkir; ova yeşildi henüz. Rüzgârın ovadan taşıdığı hava her mevsim şehri başka bir râyihaya gark ediyordu. Kimi vakit şeftali, kimi zaman kiraz kokan bir şehirdi Bursa.

Geldiğimiz ilk yıl, bütün bir Ramazan gecelerini teravihten sahura kadar uyanık geçirdik. Her akşam kadim şehrin başka bir camiinde teravihleri kılıyor, sonrasında yakın bir çay bahçesinde sahura kadar laflıyor, şiir okuyor, Risâle'den bazı bahisleri müazakere ediyorduk. Yeşil, Emirsultan, Tophane, Muradiye ve Çekirge gözde diyârlarımızdandı. Arada bir değişse de, çekirdek kadromuz firesizdi: Aziz Doğrul, Seracettin Çelebi, Hanefi Aslan ve fakir...